از بين رفتن حافظه و مشکلات فکري ناشي از افزايش سن در شرکت کنندگان تحت مطالعه که کمتر از يک بار در هفته غذاي دريايي خورد بودند در مقايسه با افرادي که حداقل يکبار در هفته غذاي دريايي مصرف کرده بودند با سرعت بيشتري کاهش يافته بود.
مارتا کلر موريس، سرپرست تيم تحقيق، در اين باره مي گويد: «اين مطالعه به ما نشان مي دهد در حاليکه توانايي هاي شناختي به طور طبيعي در پي فرايند افزايش سن کاهش مي يابند، اما مي توان با انجام اقداماتي روند اين فرايند را آهسته کرد.»
محققان اين مطالعه به طور ميانگين به مدت ۵ سال، ۹۱۵ فرد با ميانگين سني ۸۱.۴ سال را مورد مطالعه قرار دادند. در زمان ثبت نام اين مطالعه، هيچ يک از افراد داراي علائم زوال عقل نبودند. در طول اين مدت، هر فرد هر ساله از لحاظ توانايي هاي شناختي در پنج ناحيه حافظه ضمني، حافظه کار، حافظه معنايي، توانايي ديداري-مکاني و سرعت ادراک تحت تست هاي استاندارد قرار مي گرفتند.
گروه تحت مطالعه هر سال پرسشنامه مربوط به تنوع مصرف غذا را پر مي کردند. بدين ترتيب محققان مي توانستند ميزان مصرف غذاهاي دريايي گزارش شده توسط هر شرکت کننده را با توجه به تغيير در توانايي هاي شناختي شان که با تست ها اندازه گيري مي شد مقايسه نمايند.
اين پرسشنامه شامل چهار نوع غذاي دريايي بود: ساندويچ ماهي تن؛ استيک ماهي، کيک ماهي و ساندويچ ماهي؛ ماهي تازه به عنوان وعده اصلي غذايي؛ و ميگو، لابستر و خرچنگ.
شرکت کنندگان به دو گروه تقسيم شدند: گروهي که حداقل هر هفته يکي از غذاهاي دريايي مذکور را مي خوردند و گروهي که هر هفته کمتر از يکي از غذاهاي فوق را مي خوردند.
افرادي که غذاهاي دريايي بيشتري مي خوردند ميزان کاهش در حافظه معنايي شان که مربوط به حافظه اطلاعات کلامي است، بسيار کمتر بود. همچنين يافته ها نشان داد روند کاهش در تست سرعت ادراکي شان، يا توانايي مقايسه سريع حروف، اشياء و الگوها نيز آهسته تر بود.
غذاهاي دريايي منبع غذايي مستقيم اسيدچرب اُمگا-۳ هستند که مولفه ساختاري اصلي مغز محسوب مي شوند.